Beter worden van mijn diabetes (5 van 5)
Ik zou nog veel meer inzichten en ervaringen uit mijn reis van de afgelopen 2 jaren kunnen beschrijven. Stuk voor stuk gaan ze over dezelfde of verbonden thema’s: de zelfondermijning door de zoetheid van het leven niet te ontvangen. Veel van deze aspecten was ik al wel eens tegengekomen in mijn leven. Het bijzondere van de reis met mijn diabetes is dat veel krachtiger is gaan spreken. Het is mijn eigen lichaam die het me vertelt, en dat is een heel intiem en nabij signaal. Bovendien zorgt het ervoor dat ik patronen zie, in plaats van losse elementen. En helpt het me te zien wat wel en niet gezond, natuurlijk en behulpzaam is.
Vanuit die inzichten leer ik om anders naar dingen te kijken en andere keuzes te maken. Om mezelf meer te gunnen, meer ontspannen en open te staan voor wat het leven brengt. Ik ga meer op mijn intuïtie te vertrouwen en leg mezelf minder druk op. Ik doe meer dingen die ik leuk vind en kan daar ook meer van genieten. En ik voel meer drang om te leven dan ooit. Ik lijk op weg gelukkig te worden 😉
Dit maakt dat de plek van diabetes in mijn leven ontzettend is veranderd. Het was een noodzakelijk kwaad dat ik probeerde te managen en zo klein mogelijk te houden. Iets dat ik dat ik zoveel mogelijk negeerde en me met grote regelmaat frustreerde. Nu is het een maatje. Een heel intieme vriend, die me aan mijzelf ontdekt, me in de spiegel laat kijken en me leert leven. En alles uit liefde voor mij. Het is alsof mijn diabetes tegen mij zegt: ‘Wordt eens wakker, vriend! Zo werkt het niet. Die overtuigingen van jouw over ontvangen, dat is geen leven. Ze kloppen niet met hoe het leven in elkaar zit. En je kunt er ook niet mee leven.’
Dankjewel diabetes. Voor de spiegels die je me voorhoudt en het inzicht dat je me brengt. Voor de die kansen die je mij geeft te groeien en gelukkig te worden. Door met dingen te stoppen of los te laten. Door nieuwe dingen aan te leren en nieuwe overtuigingen te laten groeien. Dankjewel dat je mij leert leven. Ik ga ervoor!